Başkasına ağlarken. Şiiri - Muhsin Gürsu

Başkasına ağlarken,
kendine ağlarsın aslında.
Yarayı kanatır acı.
Sessiz, dolu yüreğinde,
nehirler boşalır denize.
Çığlıklar atarsın.
Kimse duymaz.
Bazen dalgalar tükenir,
kıyıya vurmaz.
Biz derken seyrelmiştir hayat.
Ben'e razı olsanda,
Ben'de kalmamıştır.
Son yaklaşmıştır,
duyarsın bedeninde.
Kanser,zamansız yürek infaktı.
İsyanımıdır bedenin hayata?
Bir gemi batıyor meçhul bir boşlukta.
Ufukta ölüm varken yaşamak.
Misafir gibi takılmak hayata.
Genç ölümler,
hastalıkla yaşamayı öğrenmek alışkanlığı.
Bir yanını yitirmiş arkadaş gibi hayat.
Yaşamın ışıkları sönmüş,
ahşap pencerelerde.
Artık sevginin içindeki gözyaşı damlasıdır,
Yaşama direnmektir hayat.
Hayatın son ışığında.