Başkası Yalan Şiiri - Verda Tamer

Son sarkacın son ilmiğinden
Tutunmuştun dünyaya...
Severdin,
Oldun olası
Son anda yakalamayı bütün fırsatları
Ya da
Ölümün pahasına
Riske atmayı
Hayatı ve kazandırdıklarını hayatın...

Çoğu zaman sanır ki insan;
Sarman bir kedi gibidir hayat.
Azman ama dizginlenebilir ve evcil
Ayaklarının altında
Sürtünerek dolaşan
Karnı doyup ta bir ufak okşanmak olan
Bütün isteği...
Uysal ve biraz da yaramaz
Hatta ufak çapta bencil..

Oysa bilirdin sen
Bilmeliydin..
Ne geçici bir rüzgar olduğunu
Ve ne yanar döner göründüğünü
Hayatın uysallığının...
Ve hiçbir yere götürülemediğini
Kaydedilmemiş kahramanlığın..

Çoğu zaman
Üzerinde asılı kaldı hayat
Yaşadığın, bıçak ağzı mutluluklar gibi
Kaypaklığını yaptı sonunda..
Ve yaşanmamışlığın
Kasveti çöktüğünde isyankar gözlerine
Ölümün hayatına yapacaklarını
Kabullenme modlarını yükledin
Mecburen
Yorgunluğunu bile ayrımsayamayan kalbine....

Ah! ....
Şimdi yaptın yine yapacağını diyorum
Kelimeler yetmeyip de acıya
Yol verirken göz yaşlarıma...
Senin göremeyeceğin
Sabahları ve akşamları düşünüyorum...
Mavileri, yeşilleri görüyorum
Dağı, denizi, ormanları ve çocukları özlüyorum
Daha şimdiden senin adına...
Gençliğine dokunuyorum,
Erken kaybedeceğin
Asi ve deli fişek talihine yazılan
Ve... konuk gittiğin dünyanın,
Ya da... aslında
Konuk olduğun dünyadan gittiğin
Meçhul karanlıkların arasından
Sesini duyuyorum!
Hüzünlü bir şarkı mırıltısında;
“Dünya da ölümden başkası yalan”