Başkanım Şiiri - Abbas Paksoy

Azim, iştahla, koltuğa oturdun.
Vallahi yakıştın, bey gibi durdun.
Ekibini, kendine göre kurdun.
Ama, işler ters gidiyor, başkanım.

Derim ki, işini kendin takip et.
Tüm kontrollere, bizzat kendin git.
Doğrudur ama, aklındaki niyet.
Pay edene, pay kalmıyor, başkanım.

Şayet, sen ayakta uyursan, böyle,
Kimse inanmaz, ne söylersen söyle.
Yüzünü yıka da, bir ayık şöyle.
Yol nerde, sen neredesin, başkanım.

Muhasebeden, hesap doğru çıkar.
Fakat, paralar nerelere akar.
Seçim gelirse, halk oy’unu çeker.
O zaman da, sakın şaşma başkanım.

Kısa ve öz konuştum, ben de sana.
Hizmetinle, cevap ver, sen de, bana.
Aslında gerek yoktu, ama buna.
Ben hatırlatayım dedim, başkanım.

Yel esmeden, hiçbir çalı sallanmaz.
Susuz ağaç, çontur olur, dallanmaz.
Dost, dostu bulmayınca, hallanmaz.
Paksoy’um, seni dost bildi, başkanım