kır gülmet ovasında doğmuşum
kuş sesi dinlemişim ninni niyetine
ezan sesine tekbir getirmişim
ak sakallı bir ihtiyarın elinde büyümüşüm
adamlığı öğrenmişim hayatın tokadını yiyenlerden
adam olmayanı görmüşüm insanlardan
başkaldırıyı dedemden, atamdan öğrenmişim
sevdayı dinlemişim ölmeyi bilenlerden
kır gülmet ovasında ayrılmışım baba ocağından
ayrılık haktan ise çekilir demişim
dava ocağında dertli bulmuşum dostu
küfretmemeyi anamdan öğrenmişim
dinlediğim Bozkurt destanında
Yâr'i buldum Aydın dağında
kâh boynu bükük, kâh toprağın bağrında
bir Bozkurt gördüm atinin uzağında
bozkıra at salmışım vurulasıya
dava demişim, yâr demişim kavrulasıya
çakallar dolmuş bozkurt yuvasına
'YIKILIN ULAN' demiş kalkmışım ayağa
kır gülmetovasında doğmuşum
ana, baba, yâr hasretiyle yoğrulmuşum
adamdır, insandır dediklerimden vurulmuşum
hayatta yana yana artık kavrulmuşum.
şimdi kır gülmet ovası beni kabul etmemiş
anamın gözünden iki damla yaş dökülmüş
başım 'düşünce'ye' kadar uzamış kalkmışım
anlayın gayrı beni BAŞKALDIRMIŞIM.! ! !
Kayıt Tarihi : 20.5.2006 15:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!