Başkaldırmak Ar Gelir Şiiri - Ünal Kar

Gıcırdayan kapının arkasından çık artık,
Beklediğim yetmez mi? Özlem bana zor gelir.
Yarını sorgularken, gün bitiyor bak artık
Soluğum kesiliyor, can bedene dar gelir.
Sensizliğe mahkûmken, nefes almak ar gelir.

Perde inerken göze, bakışım sarar seni
Sayıklarken benliğim, her anım sorar seni
Paslanmış kulaklarım, sussan da arar seni
Dolunay çıkmazında, gizli saklı yar gelir.
Karanlığa göz kırpmak, her anımda ar gelir.

Gücüm yetmez acizim, durduramam zamanı
Rüzgâr esmeden güne, ayır sapla samanı
Yürekte kor yansa da, vermez asla dumanı
Kardelene gün yüzü bilir misin? Zor gelir.
Maviyle buluşunca, boyun bükmek ar gelir.

Düşlerim savrulurken, umut dağları aştı
Dudaklarım kurudu, ağzımdaki dil şaştı
Gecenin toy anında, damlayan birkaç yaştı
Yeter artık gel artık, tipi boran kar gelir.
Baharın cilve nazı, karakışa ar gelir.

Titreyen sözcüklerin takıldığı an sendin
Kuruyan damarlara, hayat veren kan sendin
Sevda denilen aşa, tuz biberdim can sendin
Şimdi buz heybesinde, alev alev har gelir.
Sözün bittiği yerde, başkaldırmak ar gelir.

27 Mayıs 2010