Kıyamet yaklaştı bilmeden
Hayatlar kuraklaştı
İnancın yerini kâğıtla metal aldı
Yoksul yoksul da
Zalim payını fazla çaldı
Cüzzam bulaştı toprağın canına
Kardeş kardeşten can aldı
Kör bir hudut geldi diyarlara
İnsanı insandan, renk renk ayırdı
Medeniyetti ya kucaklayan, âlemi
Tek tek mumlar yakılırdı aydınlansın diye
Savaş geldi
Sınırdan, diğer bir sınıra
Beyazı bile cahil bıraktı
Yoktan var edilenleri
Varken yok ettiler
Kalplerde bir aşk vardı Hakk’a
Alamadıkları tek bir nebze kaldı
Böyle bir isyana
Hiçbir kul cesaret edemedi
Başkaldırıyorum gecenin karanlığına
Dağlar eğilsin
Okyanuslar çekilsin
İblis de gelsin, diz çöksün önümde
Tüm günahlarını bağışlayayım
Tek seferde…
Geri döndüm mahpus ecelden
Dünyanın çivisini çakacağım yerine…
Kayıt Tarihi : 25.7.2012 19:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!