Başkaldırış Şiiri - Emre Korkmaz 2

Sen büsbütün şu toprak parçası üstünde anlamsız bir siluetin başkaldırışı
Katıksız yaşanan mevsimlerde yere ters düşen çiçeğin haykırışı
Hadi, caminin ortasında vaaz veren o hocanın,
çokbilmiş başıboş cemaate kurdele takışını izleyelim.

Şehir surlarının içerisinden kaldırılan kapı kilitlerini indiriyor sürekli ellerim
Yıldızlardan dökülmüş tozlar kadar değere biner üzerindeki püskün elbiseler
Farkında henüz değiller ama tadı vardır, bir türlü adı yoktur gençliklerinin.

Gelip geçerken aralıksız zaman anlamaksızın
Keyfi olana da dokunma sakın
Daha sonra çıkacak zaten acısı,
Senin de yaşattığın kadar için sızlasın.

Nasıl bir ders olsa bu,
Nasıl anlaşılır ki şimdi anlatsam.

Fırsat kalmadı günü birlik gündelikçilerinden
Dolaşıp dururlar sokaklarında, köşe başlarında,
En ücralarında, en uç noktalarında
Rögar kapaklarından anlaşılıyor muhitleri.

Bir şiir yazmaya çalışıyordum,
Sığdıramadım bir türlü sokak aralarına,
Fırsat kalmadı günü birlik gündelikçilerinden
Cümleler var gizlenmiş ve söylenmemiş
Kendi aralarında konuşup duruyorlar,
Bir ilim dalı gibi saklanırlar satır aralarına.

İnsanlık yandaşlarının cinnet geçirmiş şiddetli mücadelesi
Ve insanlık dışı kadın tarafları vardı
Cinsiyetçi ve yine ayrımcı,
Bir şekilde kendini canlı tutar
kanıtlar durur insan dışılık, insan dışı.

Biliyoruz ki ne desem şuan için, boşuna!
Ne de olsa seksen ilin ilk ve tek göz ağrısın
Konu komşu bütün herkes toplanmış durmuş sana da
Kirletirler sokaklarını yine de sesin çıkmaz,

Yasa içi ayrımcılıkların var, el üstünde tuttukların
Bunları ve bunları kayırdıkların bir şekilde revaçta
Kirlenirler yaşattığın hayatlar, yine de gıkın çıkmaz.

Anlamsız zamanlarda heyecanlandırırsın insanların o deli dolu gençlik günlerini
Kat edilen onca yorgunluktan sonra fark edecekler,
Seni anlayan ziyaretçilerin, bir gün yine uğrayacaklar sana
Huyundur biliyorum, yine unutturursun söylediklerimi.