Yıllar rüzgar esintisiydi, önümden geçip giden,
Gördüğüm halde umusamadığım birşeydi,
Resimler soluktu albümlerde, çerçevelerde...
Karanlıktı hüznüm, yıldızları arayan...
Sonbahar gösterdiğinde kendini,
Perdeler kapatır penceremi.
Bendeki hüzün yoğunlaşır,
Gözlerim kedere tutsağında yaşlanır.
Yalnızlık sabırsızlanır,
Oysa ben daha sabırsızdım yalnızlık adına.
Kendi kaderimi başkasının ellerine bıraktım,
Ve başkalaştı hayallerim...
Bahar gelince pencereme, perdeler köşesine çekilir...
Bende umutlar yer değişir, hayaller el değişir.
İçimde durmadan maziyi arayan kıpırtılar oluşur,
Hiçbirini yaşayamam geçmişin şimdi,
Alıp başını gider hatıralar dipsiz kuyulara,
Ardından sürükler çaresizliğin eşiğindeki ruhumu.
Kaybettim ben kendi içimde kendimi,
Şimdi kendimde arıyorum kaybettiklerimi...
Kayıt Tarihi : 21.11.2006 15:07:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!