İklimi evvelinden bir hoş olan.
Aşkı, muhabbet ile yaşatan maşuk.
Özlemler yangın olur bağrında,
Görmeyen bilemez gizemli bahçeni.
Toprağına ayak basılınca evvela,
Tarih hissedilir kalplerde bir hoş.
Sevdalar sende bulur kendini,
Mihribanlar için şiir yazdıran diyar.
Şimdi böyle hoşsun amma;
Ya bu karmaşa yokken nasıldın?
Hissediyorum bakir toprağının huzurunu,
Anlıyorum yorgunluğunu İstanbul.
Masmavi suların eşlik ettiği,
Camiilerin haykırdığı medeniyet yatağı.
Bir yanın hep kırık kalacak belli.
Açgözlülük, altınını bakıra dönüştürmüş.
Sukûtunu karmaşaya dönüşturen canavar bile,
Ulaşamadı daha özündeki cevhere.
Hüsran, mutluluk, hayal, gerçek...
Zıtlıkların arkadaşlığı sendedir sadece.
(18.04.2006-Bayburt)
Bekir HatipoğluKayıt Tarihi : 21.4.2006 12:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!