A'raf Şiiri - Büşra Öner Şairehanım

1
Akıtıp akıtıp gönlü bir belirsizliğin
Dik alınlı, kısık sesli gövdesine
Zamanı seriyorum ellerimle
Duvarları göğe yükselen
Harcını susarak kardığım evin damına kurutmak için düşlerimi!

Damadan bir zeminin çizgilerine basmadan yürüyorum.
Yürüyorum,
Bir gidişin tam eşiğinde
Tüm gidişlerin sesini dinliyorum.
Bazısı çığlık,
Bazısı kalabalık,
Ve kimisi var ki toz duman
Tüm bunların içinde yalın bir gidiş var duyuyorum!

Haklıyı haksızı bırakalım bir kenara
Tanıklık edip de anlatamadığımız ve anlamadığımız her ne varsa
Hiç oluyor her bir adımda...

Ey arafta kaldığım
Ve bırakıldığım sanrı!
Silinmişse izlerimiz ömrümüzün en narin atlasından
Ve bırakmışsa yerini bir yokluğun kucağına dinle!

Şimdi tam ortasındayız bir sofranın
Ağustos güneşi üstümüze vuruyor
Önüne umuda dair serip serpiştirdiğimiz her şey bir bir cılızlaşıyor,
Küçülüyor
Demirin demiri vurması gibi
Başkalaşıyor,
Sertleşiyor…
Biz, başkalaşıyoruz.

2

Rüyalar göreceğimizi umarak yumduğumuz,
Gecenin tam ortasında,
uyku ve uyanıklık arasında
Gözlerimiz üzerine çökmüş bir karabasanla ayazlardayız işte...

Ah sözü neresinden tutmalı!
Olmazları nasıl,
Nasıl alazlamalı?

Ey arafta kaldığım
Ve bıraktığım sanrı!
Bu duanın amini yok!

Bu şiir hep yarım..
Bu uyku hep çetin...
Bu sofra eksik...
bu düş çolak...

Sen yine de
Hoşça kal!