Sahnesinde durduğum kadar
Koltuklarında da oturuyorum ömrümün
Oynarken yalnızım
Bu bomboş tiyatro salonunda
Ne yaparsam yapayım bir oyun olamıyor bu yüzden
Seyrederken insanları
Sokakların, caddelerin, meydanların localarından
Bir başkasının kalabalığıyım
Oysa istifa etmiştim
Her türlü kalabalıktan
Biliyorum benim
Her gece uyumadan önce
Başucuma koymak için yalnızlığı
Avucumda ovalayıp ahşap bir eşya gibi parlatan
Kayıt Tarihi : 18.7.2024 11:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!