BaŞkA ZamAnLaRa YoLcuLuĞuMuz

*Ne kadar zaman oldu anımsayabiliyor musun, kum saati kaç kez devretti sensiz anlarımı? "

Bilmiyorsun belki...

Köhne yalnızlığın ortasında, dağınık eski fotoğraflar gibi Usumdaki her şey.
Hangisine uzansa elim,
yanıyor içim.
Yaşanmışları tutuşturuyor ucundan,
İçinde oluyorum alevlerin.
Yalnız değilim aslında bu yıkıntılar ortasında,
Sensiz yeşerttiğim bahçemde,
Gözlerim suluyor çiçekleri.
Canlanıyor yeniden yakana taktığın mis kokulu yasemin…
Bir keman konçertosu tınısında sesin.
Dik değilsin.
Neden se eğik başın.
”Bu dans tek başına edilmez” derdin.
Şimdi“sus, Konuşma! ” diyor gözlerin?

Anlıyorum.
Yüreğimin ortasından geçen trenler
hiç buluşturmayacak bizi.
Kesilmiş biletimiz.
" Başka zamanlara yolculuğumuz".
Yazık!
Son kez uzanmışken elim.
Kum saati bir kez daha devretmeyecek zamanı..