Başka Şiire İnansam Şiiri - Ali Özmen

Saçlarım dağınık hiç olmadığı kadar uzun sakallarım
Sen imkân dâhilinde olan her şeyin bana nişan aldığı
Bir sonbaharsın sadece, bilinmiyor
Adını hiç unutamayacağım bir şiire verdim
Sonra ona inandım, bunu senden önce hiç yapmadım
Ne üzüldün ne acı çektin belki de ardımdan
Hem üzülme ben ikimize yetecek kadar ağladım
Ben yine utanmadan tüm çocukluğumla seni seviyordum
Yazamadığım söyleyemediğim ne çok şey vardı oysa
Sen boğazımda düğümlendin kaldın
Şiirlerim en sığ yerlerinden sana yazılıp giderken
Ben boynuma güzel saatler betimliyordum
Seninle birlikte, neydi o gölün adı?

Kaç geceme hükmettin uykusuzluğum boyu
İçinden hangisinde hissettin tekrar beni
Hangisine değecek oldun unuttuğum yıldızlardan
Kaç renk vardı senin gökkuşağında
Gözlerinde gördüğüm sonsuz bir umuttu
Bu yüzden ben her şeyi unuttum
Sen ve şiirler yazmama engel gözlerin
Her şeyin başladığı yer belki
Hatta üstüne söz söyleyemediğim
Kasım ayından öteye geçemeyen
Ne kadar da unutmuşum unutmayı
Seni hiç özlemediğim bir güne
Zamana aldırmadan tekrar uyansam
Keşke başka bir şiire inansam…