Başka şehirlerin insanıydık biz

Başka şehirlerin insanıydık biz,
başka yolarda yolcu...

Sen gülmeyi yeğlerdin, ufka derince dalmak keyfi yerine,
Aldanmamak şiarın olmuştu, istemsiz.
Kalabalıklarla yoldaş olandın sen.

Mesela çocukken nasıl mutlu kılıyorsa seni pamuklu şeker,
yapışsa da dudağına, yanağına;
Yaşlansan, yıllansan da mutlu ederdi seni hayat,
Yakışmazdı üzülmek ağlamak sana...

Başka şehirlerin insanıydık biz,
başka yollarda yolcu...

Ne sayılarla aran iyiydi, ne fizik kimyayla
Hadi at kendini yardan desem,
Atlardın sırf zevkine. Mutlu olurdun delirmişcesine

Ne iyilerle aran kötü oldu,
Ne de kötülüklerde iyiydin.
Bir ruhani mi seni korurdu,
Hiç bilemedim.

Başka şehirlerin insanıydık biz,
Başka yollarda yolcu
Ne gördüm seni bu şehirde,
Ne de yolumuz kesişti...