Dokunamam ki ona? !
bırak dokunmayı
yakınından bile geçemem
yüksek sesle iltifat bile edemem!
gözlerinin içine amaçlıca bakamam.
yapsam yapsam
arkadaşça bir tavırla
omuzuna dokunabilirim belki
o da çaktırmadan hani!
ne'rde o erkeksi dokunuş! ?
yapamam...
hani derler ya 'artık sahibi var'
ne demekse sahibi olmak
ait olmak? ..
bana uymaz ama
uyduranı çok! ..
mal mı bu sanki de sahibi oluyor?
hayallerine, beyninin karanlık köşelerine
gönlünün sessiz kalmış
sahipsiz alemlerine kim el uzatabilirmiş ki? !
ama anlayan kaç kişi kaldı, değil mi? ..
dokunamam ki ben ona!
bir yerlere çıkıp, sessiz bir köşede masaya kurulup
bir elim belinde
bir elim bacaklarında
gözlerim gözlerinde ve ara ara
dudaklarım dudaklarında
zaman geçiremem ki gecenin gizeminde? !
sadece bakar bakar dururum rastladığımda gözlerine.
arkadaş selamına bütün ilgimi
çekimimi yüklerim
bomba gibi dile getiririm!
anlar o belki ama
ses edemez ki! ?
yürür, geçer-gider yanımdan
adımlarına, bacaklarına, diğer bütün kıvrımlarına
hayranlıkla dalar, onunla adımlanır ruhum.
sonra belki satırlarla iltifatlarımı yollar
tatmin olurum oturduğum yerde
en azından bildirdim diye...
elimden gelen bu o afet için
başka ne yapabilirim? ..
(Ekim 2006)
Ömer DalmanKayıt Tarihi : 18.10.2006 12:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Uzak kal şöyle üç beş hafta...
Sonra git yanına...
İnsanca...
Başlat anlatmaya...
Gerekirse indir yağmurlarını...
İnsan evladı değil mi sonuçta...
Belki susar, belki süre ister...
En kötü reddeder, olur biter...
Yar elinden kayıp gitmiş zaten...
Bundan daha kötü ne olabilir...
Güzel şiir
Sevdim
Tebrikler
TÜM YORUMLAR (1)