Gözümü azgın kabuslardan kurtarmak için açıyorum.
Odam karanlık
İçim kadar olmasa da....
Beynim bir yol gösteriyor
Odamın karanlığından
Bir parmak ucu dokunuşuyla kurtuluyorum.
Işık hain karanlığı deliyor.
'Başardım' diye haykırasım geliyor.
Sonra hafızam beni kabusa götürüyor;
Bu karanlık hisleri düşünüyorum;
Parmak ucumu ışığa doğru tutuyorum.
Bir ışığa, bir parmağa sesleniyorum.
Sonra 'Başardım' diye bağıran ağzıma
İçimi aydınlatmayan ışık;
Yüreğime ulaşmayan parmak;
Ve sözleri içimi rahatlatmayan dil.
Başka ne işe yarar
27.01.2001
Celalettin ÇELİK
Celalettin ÇelikKayıt Tarihi : 27.9.2006 15:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!