Yere Düşüp kırılınca bardak
Ne kadar mükemmel toplansa da
Suyu sızdırır bir yerinden
Ve kırar ışığı
Duru bir nehir gibiydik oysa
Suya bakan içini görürdü deremizin
Gözlerine bakar kalbini görürdüm
Kim taş attı da bulandı suyumuz
Kim laf etti de değişti huyumuz
içime göçmen kuşlar tünedi
Zor akşamlara yıldız biriktiriyor göğüm
Bir bir kırıldı basamakları merdivenimin
Bir uçurumun başın da
Aşkına türküler sevdana şiirler tüketiyorum
Kendi mi bırakıveriyorum öylece
Biraz şaşkın ama ürkek çokça
Düştükçe sesin uzaklara gidiyor
Yüzünü seçemiyorum yıldızlardan
Ve yabancılaşıyorum
Kendime bile
Ne sen eski sen olabilirsin
Ne de başa dönebilir içimin sevda saati
Sana bırakıyorum doğrularını
Yanlışlarım yeter bana
Kırılganlığım çokça
Başka mevsimlermiş bunlar
Çalınan şarkılardan anlıyorum
Bir çocuk ağlıyor içimde
Susturamıyorum
Kayıt Tarihi : 15.1.2010 21:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!