kucağında kendi çocukluğunu büyüttün
sütyenine kan damlamış görmedin mi
sen ki sesinin penceresinde
eliyle hayatı oyalamış kadınsın
gergefe germişsin yüreğini yavrum
çerçeletmişsin bendeki yüzünü
korkma hadi
kendine bir kuş yap saçlarınla
yahut sen bir kuş ol kon dallara
gölgeni sağıyorsun rüzgarlara
parmaklarından yakıyorsun kendini
habire başka hayatlar düşleyip durma
kırma bakışlarını yeter
sen büyüdün koca kadın oldun
çorabın kaçmış görmüyor musun
Kayıt Tarihi : 13.1.2011 18:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!