Başka biri Şiiri - Kpt Yılmaz Bektaş

Bugün sanki başka biriyim!
Sanki Derin bir uykudaymışım gibi
Aynanın karşısında irkilerek ayıldım.
Sakallarımın ağardığı doğru mu?
Ya şakaklarım, kırışan gözaltılarım…
Gördüklerime inanmadığımdan sanırım;
Gözlerimi sıkıca kapadım.
Gözlerimin rengi, ne idi acaba
Hatırlayamadığım…
Ya tenim o kadar esmer miydi?
Yalnız eminim, simsiyahtı:
Artık gümüşe çalan seyrek saçlarım.
Açtım ağzımı, kendime fısıldadım
Sesimin tınısına önce alışamadım
Sözlerimle; çok akıcı ve can alıcıydım.
Zihnimi kurcalayan bir şeyler vardı
Kaygılandığımdan; epeyi yokladım
Zamanla daha iyi olacak; inandım.
Kalbimi bilemem, açtırmam gerek
Ruhumsa pır pır… Yirmisine denk.
Küçük bir yüz aynasıydı baktığım
Ellerimle istemeden göbeğimi yokladım.
Dün galiba yarımdım,
Bugün kesin başka bir adamım!
Yarın ne olacaksa olsun
Ben daha bugünden, yarına varım.
İşe geçmişten başlamalıydım:
Aynaya dikkatle baktığımda şaşırdım!
Tam kırkbeş adam saydım.
Bu günkü Kendimle başladığımı sandım.
En büyük yanılgım buydu sanırım
Sanırım yedisinde ancak vardım
Kendimi uçan bir halıda yakaladım
Tüm o dolaştığım ülke ve şehirler
Kuytu sokaklar, parıltılı caddeler
Seksenler, doksanlar ve ikibinler…
Kendimi aradığımı anladığım:
Filmler, şarkı, roman ve şiirler…
Ulaşabilecek miyiz bilemem
Yetmişime az bir süre kala
Eski hatıralarıma ve hatta hatalarıma…
Dönüş olmadığını artık anlamalıyım!
Yarım asır sonra asıl şaşırdığım:
“Keşke hep yeni kendimle başlasaydım!” Anlayışım;
Pişmanlık duymamanın bir yoluysa…
Ama yine de haksızlık etmemek lazım
Hani O yedisindeki çocuk vardıya
Tüm engelleri aşıp bugüne ulaşamasa
Bugün onunla buluşup; barışamazdım !

Yılmaz BEKTAŞ