bazen öküzler sürüsü konaklıyor içimde
bazen kürekler dolusu zamanı geçmiş yıldızlar
kaburgaları kırılmış kırılgan insanlarla yaşıyorum
en çok da kendime - çektiğim bayrakları taşıyamıyor direkler. kızıyorum
ve şu yazar kasaya el atan sabırsız caniyi
gebertseydim o hastalıklı ruhu
beğenilir miydim?
yamyamlar danstalar gecenin karanlığında
en çok da demokrasi ve özgürlük yemesini seviyorlar
bilmiyorum can dostum
bir şekilde ihanet içindeyim
avuçlarımda toprağın ince kabuğu
boyunlarını büken ay çiçekleri çocuklar
keder mi dert mi hüzün mü?
sahi en son ne zama gülmüştük?
yoksa ayıp olarak nitelendirmiş miydik
gülüşlerimizi biz mi prangalamıştık?
bilmiyorum bu ülke de yaşamak nasıl oluru
isyan olmalı insan
ağlamak hiçliğimizdir zavallılığımızdır
demirden ve çelikten olmalıdır insan
altına karşı savaşmalıdır
isyan kan kokmalıdır
ve ölüm bizden önce asılmalıdır
çünkü her çocuk ay çiçeğidir
her çocuk yaşamalıdır
ökuźlere ve yamyamlara inat...
Kayıt Tarihi : 16.8.2025 10:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!