Başka Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Kaçırma gözlerini, seyret bende kendini,
Bakalım ne görürsün gerçek simadan başka.
Aşabilirsen eğer bir büyük sır bendini
Ne semalar görürsün gerçek semadan başka.

Ben dilsizim, sözümü söylerim yüreğimden,
Ben sağırım, sözleri duyarım gözlerimden,
Ben körüm, güneşleri görürüm ellerimden,
Önümde üsfadım yok büyük da^na^dan başka.

Ben çöldeki yolcunun aradığı kuyuyum,
Kızgın kumun hastaya şifa veren suyuyum,
Ben hırsların bedenle melekleşen huyuyum,
Ellerimde asa yok bir tek duadan başka.

Değdirdim bu alnımı kızgın çöl kumlarına,
Hergün tükettim yolu, bırakmadım yarına,
Kaç kere dalıp çıktım kayıplar diyarına,
Boyam, cilam kalmadı, kuru kınadan başka.

Kansız idim kanlandım, cansız idim canlandım,
Sonsuz derin uykuda uyur idim, uyandım,
Koştum koştum fırlandım, son kapıya dayandım,
Bana engel kalmadı en son binadan başka.

Gündüzleri katladım, gecelere sakladım,
Feryad, figan içinde hayvan olup otladım,
Her zerrede var olan tek cevheri aradım,
Ne çok kutsal dağ varmış Tur-u Sina 'dan başka.

Kel başımı eğittim, herbir lşeyi öğrettim,
Kalın dili inceltip bülbül gibi söylettim,
Başımı ayak edip sırdan sırra seğirttim,
Ben kendimi taşladım çölde Mina 'dan başka.

Denizi doldurarak eledim eleklerde,
Dağları doldurarak taşıdım küreklerle,
Fili tutup besledim tüylerde, teleklerde,
Tek bir şey göremedim kutsal manadan başka.

Mideme yular takıp taşlıklarda yemledim,
Aklımı kulak edip dilsizleri dinledim,
Ben cansızlar içinde tek bir cansız görmedim,
Yapacak iş kalmadı hamdü senadan başka.

Gördüm konuşmaz diri, gördüm konuşan ölü,
Öttüğünü duymadım dinleyip bin bülbülü,
Döl içinde seyrettim döl doğuran bir dölü,
Yoktur evren doğuran bir tek anadan başka.

Baktım; aklım elimde el olmuş elden üstün,
Baktım; zerre içinden soylar gelir büsbütün,
Gördüm; taşın içinde hem ateş var, hem tütün,
Hiçbir yerden yol geçmez, bil ki; fenadan başka.

Barlıoğlu yaş etmiş gözüne coşkun seli,
Et-kemikten dikilmiş bedene bürüneli,
Aldığını, verene geri verdi vereli
Çok şeyden el çekmiştir, bir tek rüyadan başka.

(Mühürlü Kilit isimli felsefi şiirlerden) 54-56