Basıyorum Suyu Şiiri - Mehmet Cahit Kuzu

Geçtiğimiz asrın bu günlerinden kalma suyun rengi,
Basıyorum suyu ciğerimin köküne,
Su ağzımdan girip ciğerime gider mi?
Gidiyor işte, boş versene…
Geçtiğimiz asrın bu günlerini anımsatıyor suyun rengi,
Kapıdaki kedinin selamı nerden baksan doksan yıllık.
Basıyorum suyu ciğerinin köküne,
Kediler ciğerlerine su döker mi?
Döküyor işte, boş versene…
Bu yangın, bu aman dileyiş, bu öfke son asır kadar taze,
Bir asırdır taze kalmış bir yara,
Basıyorum suyu yaramın köküne,
Bu su tuzlu.
Bunu boş verme,
Su köklere kaç santigrat derece de iner söylesene?
Hangi köke kaç bar basınçla basılır bu su?
Hangi yangını söndürür yahut hangi yangın yakar suyu anlat
bana….
Ciğerimin kökündeki su birikintisi yanıyor.
Basıyorum suyu ciğerimin köküne,
Su birikintisinde zıplayan çocuklar yanıyor.
Basıyorum suyu çocukların köküne,
Akşam ezanının eşliğinde çocukların anneleri bağırıyor.
Elbiseleri yeni yıkanmış çocukların.
Banyo günleri çoktan geçmiş çocukların.
Yanmasınlar diye köklerine su bastığım çocukların anneleri
bağırıyor.
Sessizliğimi bastırıyor anneler.
Keşke anneler ölümsüz olsa.
Ölümlülüğümü bastırıyor anneler.
Basıyorum suyu ölümün köküne.
Ölüm bağrımda dört yüz doksan kez dönüyor.
Ciğerlerimde ölüm var.
Basıyorum suyu ciğerimin köküne.
Boğularak can vereceğimi bile bile…
Basıyorum suyu köklü bir ölüme…