İçime attığım korkularla büyüyorum.
Büyümek bana zor geliyor
Önüme attığım anıları sürükleyerek yaşamaya çalışıyorum.
Yaşamak bana o kadar acı geliyor ki
Gelene git demek zorunda kalıyorum.
Gidenler rüzgarların haykırışlarıyla geri geliyor
Ben yine gidenleri karşılamak zorunda kalıyorum
Ve zorluklar öyle basit geliyor ki bana
Basitliğe sahte bir gülüş konduruyorum
Gülüşlerim bile sahte oluyor
Sahteleşmeye başlayan bedenimin içinde
Basitliği sembolleştiren bir maskot oluyor ruhum
Ve ben kapıları açmaya çalışan bir anahtar oluyorum
Basitlikler Diyarında...
(25,02,2001)
Kayıt Tarihi : 9.11.2006 12:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
insanların sahteleşmiş olduğunu anlamaya çalıştığım günlerdi.belki çok geç anladım ama hala anlamamak için çaba harcıyorum.çünkü bir şeyi kabüllenmek onlar gibi olmak için atılan ilk adımdır.bu sahte insanlar beynimde öyle bir yer kaplamıştı ki büyümek istemiyordum.insan büyüdükçe çevresini keşfediyor.bende insanların sahteliğini keşfetmiştim.2001 yılında yazılan bir şiir ama hala o duygular içindeyim.çünkü insanlar hala aynı...
TÜM YORUMLAR (1)