Deniziyle sevmeli insan,
Yosunuyla,
Bulutların o vakur siluetiyle,
Oynayan çocuklarıyla,
Çiçeklere dokunan güneşiyle,
Koynunda bebe büyüten analarıyla,
Çıngırağın sesiyle köylerde,
Bir bostanda terleyen emekçisiyle,
Kışın en korkunç vaktinde,
Kente düşen zemheriyle,
Göçebe kuşlarıyla,
Yorulan insan nefesiyle,
Bir vakit öleceğine inanıp,
Kırıp incitmeden kimseyi,
Yani özü kısa seçmeli,
Severek güzelleştirmeli her şeyi.
Büsbütün bakıp göğe,
Basitçe sevmeli insan.
Cihat Demirhan
Kayıt Tarihi : 30.11.2023 15:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!