Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
harikaaaaa,,,kutlarımmmm
Soru basittir,
Katlanıyorsun da ne adına?
Katlandığımız sürece büyük harflerle yazılıdır o AD!
'Katlanıyorsun da ne adına?' bu soruyu sorduğunuz an ise; nekahat dönemindesinizdir zaten...
Tebrikler,,,
Harika bir final...düşündürücü...sevgiler kaleme..
melek ayaz
O halde,
Kırk kişiyi toplamak boşunadır.
Soru basittir,
Katlanıyorsun da ne adına?
bir kez daha çok harikaydı.....saygılar
Tebrikler Erdem bey İnsan sevdikleri adına bazı şeylere katlanıyor. Ama kıymeti biliniyor mu? Önemli olan o
Çok güzel ve düşündürücü dizeler.
Bu soruyu kendimize defalarca sormuşuzdur ama katlanmakta belki zorunluluktur bu yüzden cevaplarımız hep kendimizi avuttuğumuz yalanlarımızdır aslında....
Tebrikler.
Değerin karşılığı hakikaten ölçüsüz ve katıksız sevgiye dayanıyorsa...bir ömür boyu herşeye katlanılır..Kutluyorum Sevgi ve Saygımla..
Sıkışıp kalmanın adı zorunluluksa,
Orada bir şeyler yanlış olmalı.
Zorunluluk, bir seçimdir,
Öncelikle.
Bilinir,
Kişinin kendine yaptığını
Kırk kişi bir araya gelse yapamaz.
O halde,
Kırk kişiyi toplamak boşunadır.
Soru basittir,
Katlanıyorsun da ne adına?
çok güzel bir soruydu....iyi de ne adına.....çok güzeldi....saygılar
'biraz felsefi..ama güzeldi,düşündüren...'
''İnsan kalmak adına'' elbette katlandıklarımız...
Tebrikler sevgili Erdem, güzel bir soruydu...
Nurdan Ünsal
Bu şiir ile ilgili 22 tane yorum bulunmakta