Basit Bir Gezintiyi Anlatır Manzume

Şiirsel bir gezinti
Sokaklarda sallanan hakikat
Yüzlerde kendi yüzümü
Rüzgârda kendi kokumu arıyorum

Ellerim cebimde
Müthiş bir yalnızlık uğultusu
Kimse tanıdık değil
Kimse benden değil

Derken sıcacık kestaneler
Satıcı melul bakmakta
Pos bıyıklı bir alıcı
Soğuğa meydan okumakta

Garip sıfatlı insanlar
Bir kasım akşamına dağılmış
Eskişehir yutuyor beni
Bozacı çağırır gibi oldu

Porsuk’ta dertler birikmiş
Birkaç dilenci yalın yalanlarda
Ne varsa artık kalanlarda
Esnaf gözünü dikmiş
Kılıksız serseriler dolanmakta

Hırpani bir genç gitar çalıyor
Üzerinde hayli yıpranmış bir yeşil mont
Uzun saçlı ve küpeli
Yaşamdan pek zevk almıyor gibi
Yüzündeki bıkkınlıktan belli

Güvercin mırıltıları
Hafif yağmur hafif hüzün
Yerlerde ekmek kırıntıları
Çöp karıştıran zavallılar
Karanlık yutmuş simalar
Ürkek adımlarla yürüyen öğrenciler
Manzaradan korkmuş olmalı

Kış geç gelecek galiba
Hala yaprak dökmede ağaçlar
Sarısı akşamın rengine bulanmış
Soğuğu ciğerlerime çekiyorum
Görüntü muhteşem
Hep öyle kalmalı

Ana yakışır çığlıklar
“Es Es Es Ki Ki Ki”
Bir taraftar gurubu
Kendi çığlığıma çekiliyorum

Bir meyhaneye dalıyorum
Melankolik insan tasvirleri yayılmış
Zeki Müren söylüyor uşşak
“Bir tatlı tebessümün bin vuslata bedeldir”
Tatlı tebessümler suratlara kaykılmış
Hepsi gerçek
Gülümsüyorum
Çıkıyorum

Toprak kokusu yerine asfalt kokusu
Doğa sesi olmuş tren sesi uçak sesi
Kornalar satıcılar berduşlar
Cümbürcemaat bağırma telaşında

Öteden is yayan bacalar
Genizi yakan kömür kokusu
Eskisi kadar değil ama
Yine de rahatsız edici

Şehir kocaman gözlerle seyrediyor
Şehrin dişleri altında eziliyorum
Şehir beni yutacak
Şehir kalabalık
Şehir densiz
Şehir acımasız
Burkuluyorum

Yüzler birer ayna
Yüzlerde kendimi arıyorum
Biliyorum kimse aşina değil

Büzülmüş soğuğa karşı kuşlar
Bekleşirler zamanla eğleşirler
Büzülmüş soğuğa karşı garipler
Saatler nemelazım onlara
Saadet nelerine gerek
Yoksa yemek
Yoksa gömlek
Papuç delik
Gözler nemini kaybetmiş
İsteksiz dilenmeler

Yüzlerde keder
Yaralı gönüller
Mevsimdendir
Şarkı hüzzam olmalı
“Böyle mi esecekti son günümde bu rüzgâr
Bütün kuşlar vefasız mevsim artık sonbahar”

Epey geç olmuş gezdirirken dizeleri
Eve dönmeli
Eşim bekliyordur yemek hazırdır
Kızlarımın gözlerindeki ışıltıyı görmeli

Şiirsel bir gezintiydi
Basit ve özel
Sokaklarda sallanıyordu gerçekler
Rüzgârda kendi kokumu aradım

Yüzlerde kendi yüzümü gördüm

Kasım 2008