Kahrolası Gurbet (11'li hece)

Gurbet trenine bindim giderim,
Gün olur yurduma döner mi bilmem.
Her bir istasyonda artar kederim,
Taş bassam bağrıma söner mi bilmem.

Acıdır yad eller, tat vermez dile,
İsmimin anlamı bilinmez bile,
Gözyaşı işlerim yanık mendile,
İçerim tutuşur, yanar mı bilmem.

Paslanmış pençeler deşer bağrımı,
Kof kalabalıklar duymaz ağrımı,
Fırat’a haykırdım içli çağrımı,
Feryadım sağalır, diner mi bilmem.

Köyümün bağında beyaz çiçektim,
Ezildim yabanda, eyvâhlar çektim.
Hani çilem bitip de gidecektim,
Hasretliğin ipi süner mi bilmem.

İntizâr illeti çöker boğaza,
Yazlar kışa döner, gündüzler güze,
Sarılırım her gün sabra, niyaza,
Kuşlar avucuma konar mı bilmem.

Dağları oyarım pir Ferhat gibi,
İçtiğim ağunun görünsün dibi,
Açın kafesleri, salın garibi,
Gardiyan sabrımı dener mi bilmem.

Gurbette kayboldum, şaşkın dolandım,
Narin kelebektim, kavrulup yandım.
Mum gibi eridim, gayri dayandım,
Talih terkimize biner mi bilmem.