Basini Dik Tut Bebegim. Şiiri - Fatma Ay

Miniciksin bebegim.
Ellerin,yuzun,burnun,ayaklarin.
Miniciksin bebegim.
Ol dedi ALLAHIM,oluverdin.

Elimize,evimize geliverdin.
Sonra anne,baba deyiverdin.
Hatta sorular bile soruverdin.
Ne cabuk buyudun bebegim.

Gozlerin neler soyluyor?
Derken,sorular sormaya basladin.
Anne neden?
Baba neden?

Neden? Insanlar birbirini vuruyor.
Neden? Kardes kardesi olduruyor.
Ataturk, KIM anne?
Turkiye'ye neden saldiriyorlar?

Turkiye'yi neden bolmek istiyorlar?
Teror, ne anne?
Terorist,ne demek anne?
Bunlari,kim yaptiriyor anne?

Korkma bebegim,korkma.
Korkma, bizi kimse bolemez.
Bizi kimse yok edemez.
Bizi kimse yenemez.

Cunki: Biz gucluyuz.
Biz once ALLAH'a...
Sonra, yuce duygulari olan TURK milletine.
Tum dunya'ya korku salan ordumuza guven minigim.

Guven, icinde VATAN,OZGURLUK askiyla yanan milletimize.
Guven,Ataturk'un bize emanet ettigi...
Vatanimizi korumak icin;
Canini seve,seve vermeye hazir mehmetcigimize ve milletimize.

Korkma bebegim,korkma.
Bu vatan bizim,bizim kalacak.
Korkma bebegim.
BIR TURK DUNYA'YA BEDELDIR.

Bu vatan icin,nifak tohumu ekenler...
Cok yakin zamanda.
Bu vatan'in kolesi olacaklar.
Bu vatan'i yikamayacaklar.

Sen yine guzel bak bu vatan'a.
Sen yine guven,bu vatan'in...
Senin gibi yurekli yavrularina.
Korkma, guven, basini dik tut bebegim.

25/12/2007 FATMA AY-DOGAYA ASIGIM