Başın Sağolsun Şiiri - Askeri Budak

Sene 2008 Ağustosun onikisi
Almanyadan arkadaşım gelmişti,
Akşam yemeği yiyecektik.
Ama benim içim rahat değildi,
Ruhum sıkılıyordu,
Çünkü annem hastaydı,
Otuzdört gündür hastanedeydi.

Telefonum çaldı,
Arayan kardeşimdi,
Anneme refakat ediyordu.
- Abi hemen gel,
- Annemin durumu kötü dedi.
Hemen arabayla attılar beni,
Dicle Üniversitesine,
Sekizinci kata nasıl çıkmışım,
İçim buruk, yüreğim çarpıyordu.

Annemin odasına vardım,
İki görevli yatağını düzeltiyorlardı,
Annem yatakta yoktu,
Herhalde yoğun bakıma aldılar dedim,
Yandaki ranzada yatan hasta üzgündü,
İçim burkuldu, ona soramadım,
Görevlilere sordum annemi,
Ve bana O kadar kolay söylediler ki,
Meşhur iki kelimeyi;
Başın sağolsun dediler.
Hıh! Ne kadar kolay,
Başın sağolsun.

Başıma taşlar düştü sanki,
Elim ayağım boşaldı,
Kıyametler koptu içimde,
Beni doğuran, beşiklerde beleyen,
Sabahlara kadar,
Benim için uykusuz kalan annem,
Şimdi yoktu, göçüp gitmişti.

Morga götürmüşlerdi annemi,
Son nefesinde görememiştim,
Dayanılmaz bir acıydı bu,
Buna dayanırmıydı yürek,
Haykırmak istiyordum,
İsyan etmek istiyordum,
İçimdeki duygular tarif edilemezdi.

Ölüm haktı biliyordum,
Kaçınılmazdı, hepimiz ölecektik,
Ama zamansız geldi,
Hiç haber vermeden,
Anneme doyamadan gitmişti,
Ellerimin arasından uçmuştu kuş misali,
Bizleri terk etmişti.

Ruhu şad olsun,
Hakkını helal etmiştir biliyorum,
Annem bizlere hakkını helal eder,
Çünkü o hep bizim için yaşadı,
Bizim için uykularını böldü,
Biz hapşırınca, o nezle oldu.

Seni uğurluyoruz annem,
İnşallah Cennete gidiyorsun,
Biliyorum cennete gideceğini,
Çünkü sen günahsızdın,
Mekanın Cennet olsun,
Canım annem,
Sen hep kalbimizdesin,
Bizler yaşadıkça,
Hep kalbimizde olacaksın.