Başın Düşmeyecek Şiiri - Uygar Yeni

Gönlün alçak olacak,
Gökten inen bir sis kadar ağır,
Yelesi yeri süpüren kara yağız bir at kadar
Alçaktan olacak gönlün...

Bir kar tanesi kadar
Eşsiz ve ağır olmalı gönlün
Yani,
Öyle hafif düşmeli yerin yüzüne...

Gönlün alçak olacak kardeşim;
Yerle yeksan olacak yani,
Toprağın kokusunu duyacaksın,
Öyle sıcak...

Başın dik olacaksın yolda,
Yani,
Bir çınar gibi eski
Bir taş kadar ağır yürüyeceksin...

Düştün mü yollara,
En uzun yollara gideceksin;
Hiç yılmadan, soluğunca varacaksın hedefine
Ve ağır bir taş olacaksın yolun sonunda
Gönlün öyle alçak...

Baktın mı aynaya,
Kendi göz bebeklerini göreceksin
Ve gören bir tek senin gözlerin değil;
En derinden yücesine kadar,
Her çift göz aynı çaresizlikle bakar,
Bileceksin...

Gönlün,
Alçak olacak kardeşim,
Toprağın bağrından çıkan su kadar…

Sen düşünce;
Gökten düşen şimşek kadar alçağa düşeceksin,
Yerin gücünden öte,
Gönlünü yerin altına vereceksin...

Mesela sen yüzerken denizin ortasında;
Öyle balinalardan, köpek balıklarından korkmayacaksın,
Sen misafirsin denizde;
Kendi evinde düşman bile öldürmez,
Bileceksin...

Yani,
Öyle alçak olmalı ki gönlün;
Göğün yüzüne bile çıksan,
Kendini bulutlara, şimşeğe ve yıldırıma dost bileceksin...

Mesela yenildin mi?
Yoksun mu kaldın paradan ve aşktan?
Korkmayacaksın, eğmeyeceksin başını;
Gözlerini göğün yüzüne,
Ayaklarını toprağın bağrına işleyeceksin...

Yani öyle alçak gönüllü olacaksın ki
Yeri yıkayan sular önce senin yüzünü bilecek,
Göğü yırtan şimşekler varlığına şükredecek,
Şükredecek arkadaşım...

Ama başın düşmeyecek,
Gönlün ne kadar sürünse de toprağa
Ne kadar gömülse de yerin dibine
Gözlerini güneşe vereceksin;
Öyle uzak, öyle yalnız ve başı dik...

Yani kardeşim;
Gönlün yerde sürünecek…