5--başımı Taşlara Vursaydım Keşke

Gidişin deliye döndürdü beni
Bu trenler taşımaz gayrı bu canı
İstasyonda yolcu ederken seni
Dikilip karşına dursaydım keşke

İzin verdim gönlüm matem bağlarken
Ayrılık ateşi ciğer dağlarken
Kara tren seni alıp giderken
Sallanan elimi kırsaydım keşke

Hani söz vermiştin yazacak idin
Adıma şarkılar düzecek idin
Hani bu yazgıyı bozacak idin
Eski defterleri dürseydim keşke

Beni sevse idin canı gönülden
Bir mektup salsaydın adres belirten
Çaresiz kalmışım ne gelir elden
Özledim bir kere görseydim keşke

Yerin yurdun nere bunu bileyim
Tek isteğim koşup sana geleyim
Zararı yok ondan sonra öleyim
Başımı taşlara vursaydım keşke

dost kalemlerden

sorup sorgulamak varken özünde
umut vardır yüreğinde sözünde
tatlı tebessümler varken yüzünde
seher yeli ile gelseydin keşke
Dost şeref

Dumanın savurup üstüm batıran
Yarimi götürüp hasta yatıran
Kalkmadan o gardan o kara tiren
Tutup kazanını yaraydım keşke
Telkök