Başımda Şiiri - Abbas Paksoy

Başımda
Şaşsam da, şaşmam, Allah’ın işine.
O, birdir, tektir, rastlanmaz eşine.
Ne hale geldim, düşüne düşüne.
Ağarmış saçlarım, vardır başımda.

Doğdum doğalı da, çilem bitmedi.
Ocağım yanıp, bacam tütmedi.
Sıkıntı, bela, başımdan gitmedi.
Kara bulutlar da, vardır başımda.

Yaratanımın, bilinmeyen sırı,
Hemi sevgiyi görür, he mi hırı.
Hemi yoğu görür, hemi de varı.
İki gören gözüm, vardır başımda.

Yalan doğru demez; hepsini duyar.
Ben de, olaylara, veremem ayar.
Doğruyu duyunca, yalandan cayar.
İki kulağım da, vardır başımda.

Öyle bir şeydir ki, içimi açar.
Bir yandan girer, bir yandan kaçar.
Hava alamazsam, kalırım naçar.
Soluk alan burnum, vardır başımda.

Beden yaşayamaz, boğaz olmasa.
Yemekler varıp, mideye dolmasa.
Çeneyi kitleyip, gıda almasa.
Ağzım, dilim, dişim vardır başımda.

Nasıl bir işe yarar, bilinmez ki.
Onlar olmasa, asla gülünmez ki.
Utanırsın, topluma gelinmez ki.
Sakal, bıyık, kaşım da, vardır başımda.

İnsanı yaşatan, gövdenin başı,
Hadi yürüt bakalım, başsız taşı.
Başımız, bedene yapılmış aşı.
Boynumla, bedenim, vardır başımda…

Her alamet, her hikmet, var içimde.
Daim, başa yükleniriz, geçimde.
Paksoy’umun, hakkı yoktur, seçimde.
Beynim, aklım, fikrim, vardır başımda.