Başımda Şiiri - Meral Meri

BAŞIMDA yalnız karanlığın masalı var.
Gözlerimde de acı çığlıklar.
Yüreğimde milyon kez haykırışlar var
Hepside uykuda.
Bu bir masal, hayat döngüsü.
Üşüyor ellerim bir yaz günü,
Ölümü her düşündüğümde;
Bir mayıs günü,
Yıkanır ruhum acı sularda...
Şehrin göbeğinde yürüdüğüm an,
Güzellikler alabildiğine sevgi damıtsada;
"Gözden uzak olan kalbe nasıl iner? " diye mırıldandığım da,
O şehrin gündüz ihtişamı,
Geceye büründüğünde, uyanırım uykumdan hiddetle! ..
"Ölümü düşünmekle yaşamak apayrıdır ey kıymetsiz canım! " diye mırıldandığım da,
Ürperiyorum bu apaçık acı dolu bir gerçek.
Niçin ölümü düşünmek?
Ve kaç şekilde düşlemime almak gerek bilemedim.
Çünkü parçalarıma can vermek daha cazip geldi;
Parçalarıma can verip,birleştirmek.
Ama nasıl? Nasıl olacaktı?
Korkuyor mudum?
Yaşamaktan ya da ölmekten?
Aslında ikiside hiç umrumda olmamışlığın yası mevcuttu.
Dengem olabildiğince hatta daha ileri giderek zulme direniş gösteriyor,
"Ve keşke bir yabancı olsaydı da boğuşmak bu denli canımı acıtmasaydı" diye mırıldanıyordum.
Malesef,bu katî bir suretle mümkün kılınmayacak.
Çünkü neysen osundur, daha azı yada fazlası değil.
Değişim bana göre bütünlemesine bir sanata tâbidir.
Fakat sana yanlış bildirilen doğrularını yaşamak kadar hür bir şeyde yoktur.
Çünkü neysen osundur, daha azı yada fazlası değil...