avurdum çökük
yalnızlık tortusunda
anızlı başak
kalır mı korkusunda
kuruntum söze
yoksulluğum kendime
öfkelensem de
alır mı sorgusunda
çıdamla doldum
nereye varır sonu
sevim ıslandım
hele bir kurusunda
gülebilmeli
çocuksu gülüşümle
kahkahalıca
yalınlık doğrusuda
uzadı gider
işler tersine döner
başıma vurdu
akşam söylenen sözler
020210-2denizli
Ozan EfeKayıt Tarihi : 4.2.2010 21:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!