Sakın aşk, sevda, sevmek demeyin bana
Bu anlatılmaz acıya düştüm bir zaman.
Bende bir gönülle girmeyi hayal ederken
Elemlere, ızdıraba talip olmuşum meğer.
Bir asılsızın arkasından giden ayaklarım.
Duygularım, mantığım bakmaz oldu sözüme
Geceler haram oldu bak uyku girmez gözüme
Kaygıları sancıyı sızıyı bulmuşum bedenimde
Bütün acıları kederi ilaç diye içmişim meğer
Benim bu çaresiz hallerime gülen ayaklarım
Bir melun ’un sevdasını sardım başıma
Gençliğimi heba ettim ben onun peşinde
Bedenime körük oldu yanarım ateşinde
Nice çıkmaz yollara düşmüşüm meğer
Bu aklımın azabından korkan ayaklarım
Ayakların baş olmasına karşı koyan aklım
Mantığıma gem vurmuş yok gizlim saklım
Alev aldım yanıyorum dostlar neyleyim
Bilmem hangi ummanlara dalıp söneyim
Benim bu akılsız başıma gülen ayaklarım
Nevzat İncedere
Kayıt Tarihi : 21.10.2008 14:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!