Başıma Çığ Düştü Gönlüme Ateş
Müküs'ün çilesi yazılmış taşa
Ezelinden böyle, yenilmiş kışa
Dağ taş yürüyor bak akıyor başa
Başıma çığ düştü, gönĺüme ateş
Üç beş ay kapanır yollu kuş uçmaz
Dost düşman kervanı buradan geçmez
Ankara'dan gözler burayı seçmez
Başıma çığ düştü, gönlüme ateş
Bir yanın dik yamaç, uçurum sağın
Diyemem ki kaç da şuraya sığın
Birikmiş kini mi bu, kusar dağın
Başıma çığ düştü, gönlüme ateş
Dagı delemedin, hadi paran yok
Beton tünel yap bari, tünele sok
Böyle giderse çok can yitecek çok
Başıma çığ düştü, gönlüme ateş
Sen ki kar çocuğu, bu işin piri
Daha kar altında kaç can var diri
Alev düştü içime, sizlerden geri
Başıma çığ düştü, gönlüme ateş
Hayat bu kadar boş, böylesi acı
Yürekleri yakan koca bir sancı
Sen av oldun gardaş, tabiat avcı
Başıma çığ düştü, gönlüme ateş
Karda bağlanmış göbeğinin ipi
Yolunu kesemezdi ne kar ne tipi
Tam kırk bir cana mal olmuş ki çapı
Başıma çığ düştü, gönlüme ateş
Bülent Baysal
05-Şubat-2020 günü Van Baçesaray (Müküs) yolunda tam 41 canımızı yitirdik.
Rabbim mekanlarını cennet eylesin, aileleri ve milletimin başı sağ olsun...
Kayıt Tarihi : 6.2.2024 14:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!