Başıma Şiiri - Mehmet Tekmen

Başıma neler geldi; hasret,dert,elem,keder.
Kurtulmanın yolu ne,kim bana yardım eder.
Önümde uzun bir yol,ayakta eski papuç.
Sürünür taşa eskir,haydi kanatlanıp uç.

Çaresizlik içinde,yalnızlığa mahkumum.
Rüzgarın savurduğu,çölde avare kumum.
Uykuya dalmış evren,karanlığın koynunda.
Neler saklı bilinmez,kaderin oyununda.

Yürümez ayaklarım,taşımaz bunca derdi.
O vefasız olsaydı,bırakır terk ederdi.
Rahat uyku yok artık,hayalde sıcak yatak.
Durmadan göz yaşları,kurumaz korkunç batak.

Nasıl geçerim şimdi,yolun ıslak taşından.
Bakıp düşünmez misin; düşen ak saç,başından.
Gücün varsa gayret et,hayat elem yumağı.
Bir nefes durulacak,dünya mola durağı.

Hemen geçti dense de,yıllar asırlar oldu.
Bitti mi bilinmiyor,ömrün çilesi doldu.
Gelecek ferman ne ki,titretir zerreleri.
Başım üstünde dönen,güneşin hareleri.

Yakar kül eder hemen,düşünce hayalleri.
Duman edip savurur,kuvvetli sam yelleri.
Koymaz bir iz maziden,hatıra olur diye.
Bırakır sonsuzluğa,savar ebediliğe.

Yorgunluk kalmaz elbet,varsam dostun yanına.
Belki bir nefes için,uğrar dünya hanına.
Gider herkes mutlaka,azmeder seferine.
Şüphesiz kavuşacak,bilinen hedefine.

Kürre-i arz bir mezar,duâya muhtaç her an.
Her karış toprağında,var kaynayan bir kazan.
Kısa sürüyor demek,oturup nefes almak.
Anlaşılıyor burda,imkansız durup kalmak.

Hasret gidermek için,uğradım dostlarıma.
Üzüldüm,sitemkarım; onlarsız anlarıma.
Baktım ta! baştan sona,hayret ettim yaşıma.
Her adım atışımda,neler geldi başıma.