Başım yelli Özüm belli Sözüm sellidir

düşünür yazarım bakar çizerim
kimi derin kimi dışta gezerim
karıncayı kollar öküz ezerim
meyilim ortadan solludur benim

bildiğimden özgürlüğün tadını
gözümden saklarım yurdu budunu
yan bakana hazır meşe odunu
toprağıma tenim allıdır benim

yarim zeytin ekmek kaymak balımdır
sadra şifa ferah göze çalımdır
hem geçmişim hem yarınım halimdir
ona sevgim saygım bolludur benim

evlâdım bir yana acun bir yana
daha yakın bir can var mıdır bana?
inanamam yavrusuna doyana
o üzülse gözüm göllüdür benim

rumelihisarı evim ocağım
hep buradaydım hep olacağım
sonuma burada ulaşacağım
âşiyan’da köşküm pulludur benim

kul olmadım aslâ olmadı kulum
harama rüşvete uzanmaz kolum
kirliden kanlıdan dolanmaz yolum
ıram pür sevgiye yolludur benim

güzele tutkunum doğruya yakın
fanatik yanıma gelmesin sakın
resmettim kendimi bir dönün bakın
şeffaftır yüreğim dillidir benim

ne senâdır ne fenâdır sözlerim
iyiye güzele bakar gözlerim
pusatsız el fesatsız kalp özlerim
buyurun tüm bahçem güllüdür benim

adım eriçok’tur ereğim haktır
dostum arkadaşım aşinam çoktur
el malı ırzında niyetim yoktur
kutsalım bâtılım tüllüdür benim

(9 ekim ’06)