Başım Dönüyor Hasretinden Şiiri - Zeynep ...

İçimde büyüyen gizli boşluklara düşüyorum
Bahar gelmiş diyorlar da, ben niye üşüyorum
Kalbimi bir yerlere sığdıramıyorum..
Yalnızlığımın bunaltıları içimi yakıyor.
Kimsesizliğin ipine asıyorum.
İp gergin, ip keskin
Ondan gözyaşlarımı içime akıtıyorum
Ceplerimde yalnızlığım…
Başım dönüyor, anılarımın üzerine yıkılıyorum.
İçimdeki alaca karanlık
Bir şimşeğin çakarken bıraktığı aydınlık gibi,
Bu ne kara gündür, her şeyi nasıl karanlığa boyuyorum.
Benim renklerimi çalanlara kızamıyorum.
Çünkü yalnızlığın çalıntı eşyalarını bende saklıyorum..
Başım dönüyor, kimse yok!
Ruhuma tutunuyorum.
Asla dünüm olmayacak bu günümdü diyorum
Çözsen bağlanan, dolasan açılmayan düğümümü
Ah sevdiceğim…..
Oysa her şeyim sanırken hiçbir şeyim olmayışını geç anlıyorum
Başım dönüyor,
Küçükken sallandığımız salıncakları boş bıraktık
Ben susuyorum
Başım dönüyor, hasretinden
Yalnızlığında paylaştığımız eşyalar bir güzel görünüyorlar bana
Oysa her şeyim sanırken hiçbir şeyim olmayışını geç anlıyorum..
Yinede…..
Hasretinin canımı kanatmasına biraz daha izin veriyorum..

Zeynep Aksu