Ayakları gitmiyordu bir türlü
Yürümeye takadı yoktu
Eli boş, yüreği dolu
Başı önde eve döndü.
Sertti kaldırım taşları
Akmıyordu gözyaşları
Bıkkın sıkkın yürüdü
Başı önde eve döndü.
Gitmese olmazdı evine
Çocukları yolunu bekler
Eline bakarlardı, ne getirdi
Başı önde eve döndü.
Korkusu yoktu ölümden
Yetim kalınca yavrular
Ne çileler çekeceklerdi
Başı önde eve döndü.
(9 Nisan 2011)
Kayıt Tarihi : 9.4.2011 02:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Başı önde eve döndü
* 10 Antoloji Yıldızı *
Ankara Sincan dayım yıl 2000 in nisan ayı. Minibüs durağı yakınında kalabalık bir insan topluluğu oturuyorlar. Yanlarına vardı ve sordum.
- Burada ne var ne bekliyorsunuz.
içlerinden birisi:
- İş beklşiyoruz.
- İş oturarak beklenir mi.
- İşi olan gelir buradan alır götürür dediller.
Ben:
- E.. siz gidip arasanıza işinizi.
Verilen cevap yüreğimi burktu.
- Minibüs paramız yok ki..
İşte bunların çoğusu akşam evine aç ve başı önde eve dönerlerdi..
Hiç unutmadım ve unutamadım..
Yüreğine sağlık tebriklerimle Bu şiirinizi Antolojime alıyorum.
Selam, sevgi ve saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (10)