Başı dumanlı karlı dağlara dağlandı kalbim,
Her yanım tipi, boran fırtına.
Üşüyor bedenim, ufalıyor gözümde ufuk yavaş yavaş,
Büyüyen hasretin onarılmaz bir yara içimde.
Tükeniyorum usul usul.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta