Başı Duman Olan Benim Şiiri - Navruz Kaplan

Trenler yan yana peş peşe gider
Yolda kimse kalmaz alır götürür
Geriye döneni yolda bırakmaz
Seven insan sevdiyine kavuşur

Kara tren yuva yapmış dağları
Yokuşlu enişli o kadar yol var
Sevdiyi o insan yola çıkmışsa
Baş dumanlıdır dağları deler

Gözüm yolda kaldı çok geç kaldınız
Belki bir evde sin belkide sildin
Sevdiyimi bile bile unutun
Beklediyim yılar boşa mı giti

Yolarınan yüz göz oldum bakmaktan
Sen yaptın sebebi adı segiyidi
Gelenen gidenen haber salardım
En sonunda beni yolda bıraktın

Başı duman olan dağda kalmışım
Soğuk vurdu rüzgar beni götürdü
Çıktığım bu dağda karlar eridi
Sel beni götürdü susuz bıraktı

Nar ağacı tomar tomar tomurcuk
Beklersin olunca olmadı hamdı
İnsan oğlu meyva gibi olmalı
Duman gitsin kafasından iyi olur