Başı Dönen Dünya Halleri Şiiri - Dinmez Er

Başı dönen dünya Halleri

Kahve falında çıkmıştı
“Âşık olacaksın! ”
Demişti falcı…
Bir gün,
Bir köşe başında çarpıştık.
Düşüyordun ellerini uzattın,
Tut beni der gibi, tuttum.
Başım döndü birden,
Sonra sen,
Döndük, döndük
Dünya dönüyordu
Sanki bir topaçtık.
Sarmaş dolaştık.

Çekip götürüyordun beni,
Bahçe kapısında sıkışıp koklaştık.
Uzuz, uzun ve baygın bakıştık.
Bir şey söylemeden öyle,
Gören var mı der gibi,
Etrafı gözledik.
Utangaç âşıklardık.
Ah be yâr, yâr!
Gör şu halimi,
Simdi sensizim.
Ya sen neredesin yâr,
Kimin lesin?
Bir olmayı başaramadık.
Ne derler?
Fala inanma, falsız kalma!

Bir zamanlar,
Sevmek güzeldi,
Sevilmek başka güzel,
Küçücük şeylerle mutlu olmak,
Ne bahaneler vardı gülünecek,
İnanmak, erdemli olmak olağandı.
Ne olmuştu bitivermişti birden.

Dinmez ER / Çeşme / 2016. 10. 23 /