kıyısında kalmışım insanlığın!
sade, naif,boyun eğmeyen insanlık;
çekiciliğini kaybederek azalmaya yüz tutmuş.
itilmiş sanki!.
ötelenmiş.
damarı çatlamış insanlık,
tüm önemli olayları görmezden gelmiş.
çalışma ama, iyi yaşa modu.
yolda yürürken direklere çarpan gençler.benliğini yitirmeye gidiyor doludizgin.
insanlık;
onu yaratan medenilerin tutsakları olma yolunda yarışta...
medeniyet denilen canavarın,
biz kıyısında kalalım hep.
yazalım çizelim.
yanımızda her zaman yer var;
başı dik,
asla eğilmeyen
insanlara.
23;36
18/01/2018
Kayıt Tarihi : 23.1.2018 23:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!