BAŞI BOZUK İSRAİl Şiiri - Binali Kılıç

Bu zalim zümre ile yola çıkan yorulur.
Çünkü bunlar zamanla Musa'yı da yordular.
Bunların son hesabı mahşer günü sorulur.
Bunlar imandan mahrum başı bozuk ordular.

Mısır'da köle gibi alıştılar hayata.
Firavun'a hürmette etmemişlerken hata.
Allah'ın(c.c.) huzurunda hep isyan, hep şamata.
Musada sanıyordu insan oluyordular.

Sanki deve geçmişti mucizelerle,surdan.
Neler çekmişti Musa...! alana dek, Mısır'dan.
Kurtarmak istemişti esaretten, kusurdan
Ama onlar hiç kadir kıymet bilmiyordular.

Kervanları varınca denizin, kenarına.
Dolu dizgin, Firavun düştü arkalarına.
Musa çaldı asayı, denizin sularına.
Az kalsın, pişman olmuş geri dönüyordular.

Su ikiye bölündü, koca bir cadde oldu.
Açılan bu caddeden herkes yola koyuldu.
Firavun'da girince askeriyle, boğuldu.
Bu mucizeden bile ders alamıyordular.

İlerledi durdular meşakkatli bir yolda.
Ne yiyecek, ne de su kalmadı sağda, solda.
Yine isyan ettiler, ''Mısır' da her şey bolda''
Bizim burda işimiz nedir diye sordular.

Musa bir dua etti, âkibete sevindi.
Gökten kudret helvası, kızarmış etler indi.
Bu zümre, yetmez diye isyanlara yerindi.
Bunlar bukadar sağır, bu kadar nankördüler.

İnanmış görünerek yan geldiler, yattılar.
Ekmek elden, su gölde oldukça rahattılar
Musa tur'a çıkınca, bir Buzağı yaptılar.
Artık, Tanrı diyerek ona tapıyordular.

Binali der, bunların kanında hile vardı.
Bunlar bukadar alçak, bu kadar isyankârdı.
Birgün mümin görünse, diğer günü inkârdı.
Musa toparladıkça, bunlar sapıyordular.