Başı bozuk dağlar gibiyim...
Yola çıkmadan yorulan göçmen kuşlar misali yorgunum.
Sonsuz bir aşkın sonundayım...
Her adımda senden biraz daha uzaklaşıyorum.
Her nefeste sevdanda nefessiz kalıyorum.
Onca söylenmemiş dilsiz sözlerim varken
Üstüme başıma yapışan kelimelerle dilsiz kalıp,
ben yine Suskunlaşıyorum..!
Sen bilmezsin.!!
Aşkın içimde bittikçe
Öfke alevinin yerini doldurdugunu hissediyorum...
Biz belirsizce bu ateşle doldurduk içimizi.
Bu yorgun yolda yürümeye çıkarken
Sen de ben de yanıp kül olacağımızdan habersizdik...
Yine de içtik bu ateşi
hemde kana kana ,yudum yudum yangına susamışcasına içtik ...
Aşk boğazımızda yanık bir sızı bırakırken
İçimiz çoktan kül olmuştu...
Biz yine sustuk
Ve dilsiz sözlerimiz konuştu şiir diye...
Başı bozuk dağlar gibiyiz işte...
SuZi
Kayıt Tarihi : 8.1.2024 17:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!