Başıbozuk dağlar gibiyim...
Yola çıkmadan yorulan göçmen kuşlar misali yorgunum.
Sonsuz bir aşkın sonundayım...
Her adımda senden biraz daha uzaklaşıyor,
Her nefeste sevdanda nefessiz kalıyorum.
Onca söylenmemiş, dilsiz sözlerim varken,
Üstüme başıma yapışan kelimelerle
Yine suskunlaşıyorum...
Sen bilmezsin...!
Aşk içimde tükendikçe,
Öfkenin alevini içimde büyüttüğünü hissediyorum.
Biz belirsizce bu ateşle doldurduk içimizi,
Bu yorgun yola yürümeye çıkarken,
Sen de ben de yanıp kül olacağımızı bilmeden...
Yine de içtik bu ateşi,
Kana kana, yudum yudum,
Yangına susamışçasına...
Aşk boğazımızda yanık bir sızı bırakırken,
İçimiz çoktan kül olmuştu...
Biz yine sustuk,
Ve dilsiz sözlerimiz konuştu şiir diye...
Başıbozuk dağlar gibiyiz işte...
Suzi AyyıldızKayıt Tarihi : 8.1.2024 17:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!