Başı boş kelimeler Şiiri - Hakan Ermiş

Son ritimleri bu yüreğimin
Bundan sonra istesinizde kıramayacaksınız
Senin bedenine değil yüreğine koydum sevdayı
Ağar ağar çektim seni içime cıgara misali

Rüzgarın çiçeklere vurup geçmesiyle aldım hep kokunu
Bir şarkımız olmasada senle iki cümleni sürgün yaptım bu dilde
Gözlerin gökyüzündeki en parlak yıldızdı
Ve ne şafaklar ettik beraber,çiğ damlalarını saydık gözyaşım misali

Kara bir sevdaydı benimki olmazlarıyla
Sabah ezanlarında ne geceleri eskittim
Dört duvar sağır,yaktığım mumun boynu bükük
Ne geceler vardı sabahı beklemeden tiril tiril titremeden geçen

Gözyaşlarımla yıkadım yüzümü
Baş ağrılarına kiraya verdim kafamı
Sen hiç benim aklıma düşmezdin
Benim beynim sendin,her hücrem,her cümlem

Senle o kadar doluydumki
Kaç kereler yıktım kendi bendlerimi
Afetimdin benim senle değişti çoğrafyam
Yıkılmadık talan edilmedik yer bırakmadın kendi topraklarında

Sonuna hazırmısın
Yalanları hala koluna takarmısın
İhanetin adı ne koyabilirsin
Başka tenlerde kaç dakika sürer misafirliğin

Koptum hayattan sevdanın adını vuslat koydum
Yüreğim ritmini kaybetti tekliyor artık
Benim için yolun sonu belli
Bu kalp bir gece senle yorgun düşer

Gözlerim şafakta ilk defa ebedi uykuya dalar
Sonbahardaki bir yaprak gibi düşerim ecele
Nefesim kesilmezde yaşarsam adın çıkar benle ilk defa
Bir sevdaya düştü adı deliye çıktı ve ilk defa seni bağıra çağıra sevdiğimi söylerek düşerim sokağına gurur duyarsın...