Başbuğum Şiiri - Gülbey Yılmaz

Küçükken aldım resmini elime
Ülkü sevdası düştü yüreğime
Ozanımızdan dinledikçe seni
Hayranlık duydum yüce Türklüğüne

Talimler yaparak günlerce
Adını bağırdık sevgiyle
Seni yazarken boş duvarlara
Vurulduk can evinden sinsice

İşte o gece ansızın alındık sokaktan
12 Eylül fırtınası kopardı ocaktan
Kolumuza kelepçe vurulurken bile
Ayrılmadık bu kutlu sancaktan

Karanlıklar sardı zifiri tabutlukta
Prangalar kollarda ayakta
Kafesteki küçük delikten
Umudu gördük bu hayatta

Kimimiz vuruldu, kimimiz kafeste
Nice acılar sürdük sürgünde
Seher vakti yağlı urgan
Boğdu geçti o günde

Yılların ardından çattı 4 nisan
Yola düştü milyonlarca insan
Karın yıldıramadığı Bozkurtlar
Ağlayarak yürüdüler ardından

Başbuğum sen gittiğin zaman
Bizim halimiz oldu yaman
Sensiz gelen geçen yıllar
Oldu bizlere hazan

Yine bugün 4 Nisan
Ağlıyor tüm Bozkurtlar inan
Ocaktan yükselen dualar
Ruhuna değsin her an. Gy