Alihoca/Ulukışla/NİĞDE
aylardan Nisan' dı...
demirdi yer, gök bakırdı! ..
çöküyor muydu ne gök, deliniyor muydu ne yer? ..
hüznün gökkuşağında yürüyordu yüz binler...
semaya açılan küçük büyük avuçlar,
dudaklarında dûalardan demetler
ve sagu çığlıklarıyla Tanrı' ya öykünüyordu...
Dedi: düş içime sır olsun müsveddeler.
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Devamını Oku
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
O gün bizde o güzergahtaydık.
Gözlerimizde yaşlar, son başbuğu uçmağa uğurluyorduk...
Yüreğine sağlık dost..
Ayın dördündeki, günün dördünü
Kaldırdım tarihten bir eksik sayın.
Omuzlarken cihanın en merdini
Kul kutsanır ise O'nu kutsayın...
....
O günü unutmak mümkün mü?Abdestimizi bile kar ile almıştık.Hiç kimseye nasip olmayan tekbir ve dualarla uğurlamıştık o yüce son Başbuğumuzu...Allah gani gani rahmet eylesin...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta