Başbuğ'a Hasret Şiiri - Dursun Yelken

4 Nisan 2011

Kaç yıl oldu Başbuğum, bu kadar zaman geçti;
Uçmağa varışınla her şeyin tadı kaçtı.

Gidişinle perişan millet hayli zamandır;
Hem hasretiz, hem yasta, bu ayrılık yamandır.

“Dört Nisan” hep matemde, o hep kara bağlıyor,
Bağrı yanık Bozkurtlar, yürekleri dağlıyor.

Rahat yüzü görmedin, şöyle bir an olsa da;
Eğilip bükülmezdin, bedeli can olsa da.

Sendeki sır ne idi, tükenmeyen bir kaynak;
Çelikten iradendi bizlere hep sığınak.

Bir Turan sevdalısı, esir Türk’ün sesiydin;
Dava adamı değil, davanın kendisiydin.

Suallerin içinde, şöyle düşündüm derin;
Bugün 'Ülkü' var ise, bu da senin eserin.

Türk gencine mirasın; 'Türk Birliği - Turan'dır!
Sensiz yollar karmaşık, Türk elleri virandır!

Keşke kabil olsa da zaman işlese geri;
Bir yol çıkıp kükresen şöyle mahşerden beri...

Sesinin sedasıyla dağlar, taşlar inlese;
Başbuğ'a hasret kalan yürekler serinlese...

Selam cümle ervaha, en başta Resul olsun;
Bütün Türk ervahının kabri nurlarla dolsun.

Milletin gönlündesin, tarihin nazarında;
Yağız yeri dizlerim sizlerin huzurunda.

Kalbim ayandır sana, bilirsin kelamımı;
Mete, Kür Şad, Atsız’a ulaştır selamımı.

Mazlumoğlu 'Ah! ' çeker, hem de en derininden;
Bir Başbuğ çıksa artık, akın etsek yeniden.

Sancağın düşmeyecek, bu da benden and olsun!
Rahat uyu Başbuğum, aziz ruhun şad olsun!

4 Nisan 2011